“गोडीला बरोबर à¤à¤¾à¤²à¥‡à¤¤ ना रे?” आईने पृचà¥à¤›à¤¾ केली.
“मसà¥à¤¤à¤š à¤à¤¾à¤²à¥‡à¤¤!” नà¥à¤•तà¥à¤¯à¤¾à¤š केलेलà¥à¤¯à¤¾ बेसनचà¥à¤¯à¤¾ लाडवावर ताव मारत मी पावती दिली.
“जà¥à¤¯à¤¾à¤¸à¥à¤¤ हदडू नकोस रे. जाड होशील. मग लगà¥à¤¨à¤¾à¤²à¤¾ मà¥à¤²à¥€ मिळणार नहीत.” à¤à¤—िनी.
“तू अà¤à¥à¤¯à¤¾à¤¸ कर ग!” मी.
“अरे हो! आज आपलà¥à¤¯à¤¾à¤²à¤¾ जांà¤à¥‡à¤•र शासà¥à¤¤à¥à¤°à¥€à¤‚कडे जायचे आहे. तà¥à¤à¥€ पतà¥à¤°à¤¿à¤•ा दाखवायची आहे.” आई.
“जांà¤à¥‡à¤•र शासà¥à¤¤à¥à¤°à¥€ कोण हे?” मी.
“पावरफूल जà¥à¤¯à¥‹à¤¤à¤¿à¤·à¥€ आहेत. तà¥à¤à¥€ पतà¥à¤°à¤¿à¤•ा बघून सांगतील तà¥à¤à¥‡ लगà¥à¤¨ कधी होणार ते” बहीण.
“आई, ही à¤à¤¾à¤¨à¤—ड आज कशाला? मी आजच तर आलो आहे.”
“आणि उदà¥à¤¯à¤¾ जाशील परत. जाउन तर येउ. बघू काय मà¥à¤¹à¤£à¤¤à¤¾à¤¤ ते” आई.
“पà¥à¤¢à¤šà¥à¤¯à¤¾ आठवडà¥à¤¯à¤¾à¤¤ येईन की परत. तà¥à¤¯à¤¾à¤µà¥‡à¤³à¥€ पाहू.”
“पà¥à¤°à¤¤à¥à¤¯à¥‡à¤• वेळी असेच मà¥à¤¹à¤£à¤¤à¥‹à¤¸. मà¥à¤²à¤—ी बघून ठेवलीस की काय à¤à¤–ादी?” हà¥à¤¯à¤¾ सà¥à¤®à¥€à¤šà¥‡ आमचà¥à¤¯à¤¾ बोलणà¥à¤¯à¤¾à¤•डेच सगळे लकà¥à¤·.
“सà¥à¤®à¥‡! तू अà¤à¥à¤¯à¤¾à¤¸ कर पाहू. आमचà¥à¤¯à¤¾ बोलणà¥à¤¯à¤¾à¤•डे लकà¥à¤· देऊ नकोस. नहीतर नापास होशील.” मी.
“आईSSS बघ ना. सारखा नापास नापास मà¥à¤¹à¤£à¤¤à¥‹ मला.” सà¥à¤®à¥€à¤¨à¥‡ à¤à¤¾à¤‚डण हायकोरà¥à¤Ÿà¤¾à¤¤ नेले.
“अमà¥à¤¯à¤¾! असे सारखे मà¥à¤¹à¤£à¥‚ नये!” आईने सà¥à¤®à¥€à¤šà¥€ बाजू घेतलà¥à¤¯à¤¾à¤µà¤° तिने मà¤à¥à¤¯à¤¾à¤•डे बघून विकेट घेतलà¥à¤¯à¤¾à¤µà¤° बॉलर करतो तसे हातवारे केले.
“आज जाणे गरजेचे आहे काय?” मी शेवटचा पà¥à¤°à¤¯à¤¤à¥à¤¨ केला.
“मी तà¥à¤à¥€ पतà¥à¤°à¤¿à¤•ा घेउन आज चालले आहे. तà¥à¤²à¤¾ यायचे असेल तर ये. पण तू यावेस असे मला वाटते” शाबà¥à¤¦à¤¿à¤• अरà¥à¤¥à¤¾à¤¨à¥‡ मला परà¥à¤¯à¤¾à¤¯ दिला असला तरीही माà¤à¥à¤¯à¤¾ आईचà¥à¤¯à¤¾ à¤à¤¾à¤·à¥‡à¤¤ ही अजà¥à¤žà¤¾ असते.
“बाबाSSSSSS” मी बाबांकडे धाव घेतली.
बाबा इतका वेळ पेपरमधà¥à¤¯à¥‡ डोके खà¥à¤ªà¤¸à¥‚न बसले होते. पेपरमधून डोकेही बाहेर न काढता ते उदà¥à¤—ारले “तू आणि तà¥à¤à¥€ आई काय ते बघून घà¥à¤¯à¤¾”. à¤à¤•ूण जग मà¤à¥à¤¯à¤¾ विरोधी होते आणि मला जाणे à¤à¤¾à¤— होते.
“असे दाखवतो आहे की जायची इचà¥à¤›à¤¾ नाही आहे. पण मनातलà¥à¤¯à¤¾ मनात खà¥à¤· होतोय à¤à¤• मà¥à¤²à¤—ा” बहिणीने शेवटचा पà¥à¤°à¤¹à¤¾à¤° करून घेतला.
शासà¥à¤¤à¥à¤°à¥€à¤¬à¥à¤¬à¤¾ वजनाला जबरदसà¥à¤¤ होते. खà¥à¤°à¥à¤šà¥€à¤®à¤§à¥à¤¯à¥‡ तà¥à¤¯à¤¾à¤¨à¥€ आपला देह कसाबसा कोंबला होता. तंबोरà¥â€à¤¯à¤¾à¤¸à¤¾à¤°à¤–à¥à¤¯à¤¾ पोटावर जानवà¥à¤¯à¤¾à¤šà¥à¤¯à¤¾ तारा लोंबत होतà¥à¤¯à¤¾. मातकट रंगाचà¥à¤¯à¤¾ धोतरावर ठिकठिकाणी गंधाचे डाग पडले होते. à¤à¤•ूण ते धोतर तà¥à¤¯à¤¾à¤‚चà¥à¤¯à¤¾ मूळचà¥à¤¯à¤¾ मातकट रंगावर खà¥à¤²à¥‚न दिसत होते. डोकà¥à¤¯à¤¾à¤µà¤° गांधीटोपी होकायंतà¥à¤°à¤¾à¤¸à¤¾à¤°à¤–ी चेहेरà¥â€à¤¯à¤¾à¤²à¤¾ दकà¥à¤·à¤¿à¤£à¥‹à¤¤à¥à¤¤à¤° नवà¥à¤µà¤¦ अंशाचा कोन करून विराजमान à¤à¤¾à¤²à¥€ होती. कपाळावर गंधाचे फराटे घामात मिसळून à¤à¤• नवचितà¥à¤° बनले होते. मी वधसà¥à¤¤à¤‚à¤à¤¾à¤•डे जाणारà¥â€à¤¯à¤¾ चारà¥à¤¦à¤¤à¥à¤¤à¤¾à¤¸à¤¾à¤°à¤–ा चेहेरा करून तà¥à¤¯à¤¾à¤‚चà¥à¤¯à¤¾à¤¸à¤®à¥‹à¤° बसलो. आईचà¥à¤¯à¤¾ चेहेरà¥â€à¤¯à¤¾à¤µà¤° à¤à¤• अगमà¥à¤¯ उतà¥à¤¸à¥à¤•ता होती.
“हे तà¥à¤®à¤šà¥‡ सà¥à¤ªà¥à¤¤à¥à¤° वाटते? वाटलेच मला. हॅ हॅ हॅ” आता खरे तर हà¥à¤¯à¤¾à¤¤ हसणà¥à¤¯à¤¾à¤¸à¤¾à¤°à¤–े काहिही नवà¥à¤¹à¤¤à¥‡. पण शासà¥à¤¤à¥à¤°à¥€à¤¬à¥à¤¬à¤¾à¤¨à¥€ कपाळाचà¥à¤¯à¤¾ आठà¥à¤¯à¤¾ सरळ केलà¥à¤¯à¤¾. आई सà¥à¤¦à¥à¤§à¤¾ “हो. ही ही ही ही” असं मà¥à¤¹à¤£à¥‚न हसली. मीही मफक पà¥à¤°à¤®à¤¾à¤£à¤¾à¤¤ बतà¥à¤¤à¤¿à¤¶à¥€ दखवली.
“पतà¥à¤°à¤¿à¤•ा पाहू तà¥à¤®à¤šà¥€.” असे मà¥à¤¹à¤£à¥‚न तà¥à¤¯à¤¾à¤‚नी माà¤à¥à¤¯à¤¾ पतà¥à¤°à¤¿à¤•ेचे अधà¥à¤¯à¤¯à¤¨ चालू केले. तà¥à¤¯à¤¾à¤¨à¤‚तर अतीशय जà¥à¤¨à¤¾à¤Ÿ असे à¤à¤• बाड तà¥à¤¯à¤¾à¤‚नी जदूगारासारखे मांडीखालून वरती काढले आणि ते माà¤à¥€ पतà¥à¤°à¤¿à¤•ा वचणà¥à¤¯à¤¾à¤¤ परत गà¥à¤‚ग à¤à¤¾à¤²à¥‡. मधà¥à¤¨à¤š तà¥à¤¯à¤¾à¤‚चà¥à¤¯à¤¾ कपळावर अठà¥à¤¯à¤¾ पडत आणि मग तà¥à¤¯à¤¾ सैल होत. आई तà¥à¤¯à¤¾à¤‚चà¥à¤¯à¤¾à¤•डे अगदी लकà¥à¤·à¤ªà¥‚रà¥à¤µà¤• पहात होती. तà¥à¤¯à¤¾à¤‚चà¥à¤¯à¤¾ चेहेरà¥â€à¤¯à¤¾à¤µà¤° हावà¤à¤¾à¤µ बदलले की आईचà¥à¤¯à¤¾ चेहेरà¥â€à¤¯à¤¾à¤µà¤°à¤¹à¥€ तसेच हावà¤à¤¾à¤µ येत. ५/१० मिनिटे अशीच थोडीशी असà¥à¤µà¤¸à¥à¤¥ वातावरणात पार पडली. मग तà¥à¤¯à¤¾à¤¨à¥€ चेहेरा वर केला आणि मà¤à¥à¤¯à¤¾à¤•डे निरखून पाहिले. मी à¤à¤²à¤¤à¤¾à¤š असà¥à¤µà¤¸à¥à¤¥ à¤à¤¾à¤²à¥‹.
“लगà¥à¤¨à¤¾à¤šà¤¾ योग आहे.” तà¥à¤¯à¤¾à¤¨à¥€ डिकà¥à¤²à¥€à¤¯à¤° केले. आईने नि:शà¥à¤µà¤¾à¤¸ टाकला. वाचलो बाबा à¤à¤•दाचे असा à¤à¤¾à¤µ होता तिचà¥à¤¯à¤¾ चेहेरà¥â€à¤¯à¤¾à¤µà¤°. जसे काही हे बोलले नसते तर माà¤à¥‡ लगà¥à¤¨à¤š à¤à¤¾à¤²à¥‡ नसते.
“मंगळ आहे तà¥à¤®à¥à¤¹à¤¾à¤²à¤¾! सà¥à¤Ÿà¥à¤°à¤¾à¤à¤—! काय?” à¤à¥à¤µà¤¯à¤¾ उडवत ते बोलते à¤à¤¾à¤²à¥‡. आता मला काय असे विचारून काय फायदा होता? जसे काही मला मंगळ आहे ही माà¤à¥€à¤š चूक होती.
“मंगळचीच मà¥à¤²à¤—ी लागेल.” असे संगून बराच वेळ ते राहू, केतू, गà¥à¤°à¥, शनी, वकà¥à¤°à¥€, चरण, नकà¥à¤·à¤¤à¥à¤°, कà¥à¤ ला तरी गà¥à¤°à¤¹ कà¥à¤ लà¥à¤¯à¤¾ अंशाचा कोन करून माà¤à¥à¤¯à¤¾ पतà¥à¤°à¤¿à¤•ेचà¥à¤¯à¤¾ कोणतà¥à¤¯à¤¾à¤¤à¤°à¥€ सà¥à¤¥à¤¾à¤¨à¥€ कसा बसला आहे अशा अगमà¥à¤¯ à¤à¤¾à¤·à¥‡à¤¤ बोलत होते. धनसà¥à¤¥à¤¾à¤¨, तनà¥à¤¸à¥à¤¥à¤¾à¤¨ असे कहिसे बोलत होते. वसà¥à¤¤à¤µà¤¿à¤• मला तà¥à¤¯à¤¾à¤¤à¤²à¤¾ à¤à¤•ही शबà¥à¤¦ धड कळत नवà¥à¤¹à¤¤à¤¾. तनॠहे मà¥à¤²à¥€à¤šà¥‡ नाव असते à¤à¤µà¤¢à¥‡à¤š मला माहित. आई मातà¥à¤° à¤à¤–ादा à¤à¥‹à¤³à¤¾ à¤à¤•à¥à¤¤ अधिकारी पà¥à¤°à¥à¤·à¤¾à¤•डे तà¥à¤¯à¤¾à¤šà¥à¤¯à¤¾ सांगणà¥à¤¯à¤¾à¤²à¥‡ कहिही कळत नसताना à¤à¤•à¥à¤¤à¤¿à¤¯à¥à¤•à¥à¤¤ आदरà¤à¤¾à¤µà¤¾à¤¨à¥‡ पहतो तà¥à¤¯à¤¾ नजरेने पहात होती.
तà¥à¤¯à¤¾à¤‚चे à¤à¤¾à¤·à¤£ संपले आणि तà¥à¤¯à¤¾à¤¨à¥€ कागदावर कहितरी लिहिले आणि तो कगद माà¤à¥à¤¯à¤¾ हवाली केला.
“हे सà¥à¤¤à¥‹à¤¤à¥à¤° रोज १०८ वेळा मà¥à¤¹à¤£à¤¾.” अतीशय गिचमिड, मà¥à¤¹à¤£à¤œà¥‡ डॉकà¥à¤Ÿà¤° लोक पà¥à¤°à¤¿à¤¸à¥à¤•à¥à¤°à¤¿à¤ªà¥à¤¶à¤¨ लिहितात तशा अकà¥à¤·à¤°à¤¾à¤¤ तà¥à¤¯à¤¾à¤¨à¥€ ते लिहिले होते. “मà¥à¤¹à¤£à¤œà¥‡ तà¥à¤®à¤šà¥‡ लगà¥à¤¨ ठरेल.”
“हे वाचून?” मी तीन ताड उडलो. हे मà¥à¤¹à¤£à¤œà¥‡ सचिन तेंडà¥à¤²à¤•रने à¤à¤¡à¥à¤¸ निरà¥à¤®à¥‚लनाची जहिरात केलà¥à¤¯à¤¾à¤®à¥à¤³à¥‡ मॅच जिंकलà¥à¤¯à¤¾à¤¸à¤¾à¤°à¤–े होते.
“”होय!” शासà¥à¤¤à¥à¤°à¥€ ठामपणे बोलले. “आजकालची पोरे. देवाधरà¥à¤®à¤¾à¤µà¤° विशà¥à¤µà¤¾à¤¸ नसायचाच!” शासà¥à¤¤à¥à¤°à¥€à¤¬à¥à¤µà¤¾à¤¨à¥€ दिले आपले à¤à¤• मत ठोकून.
खरं सांगायचे तर माà¤à¤¾ देवावर अगदी पूरà¥à¤£ विशà¥à¤µà¤¾à¤¸ आहे. देव असलाच पाहिजे हो! नाहितर कोणीही काम न करता आमची कंपनी चालते कशी? पण करà¥à¤®à¤•ांडावर बिलकà¥à¤² विशà¥à¤µà¤¾à¤¸ नाही! आणि सà¥à¤¤à¥à¤°à¥‹à¤¤à¥à¤°, मंतà¥à¤°à¤ªà¤ ण वगैरेवर अजिबात नाही. काहितरी à¤à¤¾à¤•ड कलà¥à¤ªà¤¨à¤¾ सगळà¥à¤¯à¤¾. आज जग कà¥à¤ े चालले आहे पहा! नवीन यà¥à¤—ात विजà¥à¤žà¤¾à¤¨à¤¾à¤šà¥€ कास धरायची सोडून हा काय चावटपणा लावलाय? सांगायचा मà¥à¤¦à¥à¤¦à¤¾ असा की सà¥à¤¤à¥à¤°à¥‹à¤¤à¥à¤° वगैरे वाचणे मला बापजनà¥à¤®à¤¾à¤¤ शकà¥à¤¯ नवà¥à¤¹à¤¤à¥‡. ते माà¤à¥à¤¯à¤¾ उचà¥à¤š व उदातà¥à¤¤ जीवनततà¥à¤¤à¥à¤µà¤¾à¤‚ना पटणारे नवà¥à¤¹à¤¤à¥‡.
“मà¥à¤¹à¤£à¥‡à¤² तो! काय रे? मà¥à¤¹à¤£à¤¶à¥€à¤² ना?” आई मà¤à¥à¤¯à¤¾à¤•डे रागाने पहात होती.
मला तिथे “माता न तू वैरिणी!” हे गाणे जोरात ओरडून मà¥à¤¹à¤£à¤¾à¤¯à¤šà¥€ खूप इचà¥à¤›à¤¾ à¤à¤¾à¤²à¥€. ती मà¤à¥à¤¯à¤¾ जीवनविषयक नीतिमूलà¥à¤¯à¤¾à¤¨à¤¾ समजूनच घेत नवà¥à¤¹à¤¤à¥€! पण तिने नà¥à¤•तेच केलेले बेसनचे लाडू आणि à¤à¤¡à¤‚ग माà¤à¥à¤¯à¤¾ डोळà¥à¤¯à¤¾à¤¸à¤®à¥‹à¤° आले आणि मी गाणे मà¥à¤¹à¤£à¤£à¥à¤¯à¤¾à¤šà¤¾ कारà¥à¤¯à¤•à¥à¤°à¤® सà¥à¤¥à¤—ित केला. आमà¥à¤¹à¥€ मà¥à¤•ाटपणे तिथून निघालो.
घरी आलà¥à¤¯à¤¾à¤µà¤° मातà¥à¤° माà¤à¥à¤¯à¤¾à¤¤ आणि आईमधà¥à¤¯à¥‡ खडाजंगी जà¥à¤‚पली.
“जासà¥à¤¤ शहाणपणा करू नकोस! १० मिनिटेसà¥à¤¦à¥à¤§à¤¾ लागत नहीत ते सà¥à¤¤à¥à¤°à¥‹à¤¤à¥à¤° १०८ वेळा मà¥à¤¹à¤£à¤¾à¤¯à¤²à¤¾.” माता.
“ते वाचता आले तर! काय गिचमिड लिहिले आहे!!” असà¥à¤®à¤¾à¤¦à¤¿à¤•.
“मला माहित आहे ते सà¥à¤¤à¥‹à¤¤à¥à¤°. मी देते तà¥à¤²à¤¾ परत लिहून.” आईला मराठी à¤à¤¾à¤·à¥‡à¤¤ अतà¥à¤¤à¤¾à¤ªà¤°à¥à¤¯à¤‚त लिहिलेली सगळी सà¥à¤¤à¥‹à¤¤à¥à¤°à¥‡, आरतà¥à¤¯à¤¾, शà¥à¤²à¥‹à¤• इ. तोंडपाठआहेत. दिवसà¤à¤° ती सारखी कहितरी मà¥à¤¹à¤£à¤¤ असते.
“अगं पण हे असले काहितरी करून माà¤à¥‡ लगà¥à¤¨ कसे होइल?” मी मà¥à¤¦à¥à¤¦à¤¾ सोडला नाही.
“रामाने सà¥à¤¦à¥à¤§à¤¾ विशà¥à¤µà¤¾à¤®à¤¿à¤¤à¥à¤° ऋषिंचà¥à¤¯à¤¾ आशà¥à¤°à¤®à¤¾à¤¤ तप केले मà¥à¤¹à¤£à¥‚न तà¥à¤¯à¤¾à¤¨à¤¾ सीतेसारखी पतà¥à¤¨à¥€ मिळाली.” आई.
“चहा à¤à¤¾à¤²à¤¾ का गं?” इतकà¥à¤¯à¤¾ वरà¥à¤·à¤¾à¤‚चà¥à¤¯à¤¾ संसारानंतर बाबा सà¥à¤¥à¤¿à¤¤à¤ƒà¤ªà¥à¤°à¤œà¥à¤ž बनले आहेत.
“पण शेवटी वनवासच पदरी आला ना? सà¥à¤–ात à¤à¤•तà¥à¤° कितिसे राहिले ते?” मी.
“पालकांचà¥à¤¯à¤¾ आजà¥à¤žà¥‡à¤–ातर गेले ते वनवासात. नाहितर तà¥à¤®à¥à¤¹à¥€! १० मिनिटे वेळ नाही काढता येत आमचà¥à¤¯à¤¾ इचà¥à¤›à¥‡à¤–ातर!” आईने खरे तर वकीले वà¥à¤¹à¤¾à¤¯à¤²à¤¾ पाहिजे होते. कà¥à¤£à¤¾à¤²à¤¾à¤¹à¥€ हार गेली नसती. सà¥à¤®à¥€à¤²à¤¾ तर आनंदाचे à¤à¤°à¤¤à¥‡ आले होते. दर दोन मिनिटानी ती दात काढून खà¥à¤¯à¤¾ खà¥à¤¯à¤¾ करून हसत होती.
“सà¥à¤®à¥‡! तू मà¥à¤¹à¤£à¤¤à¥‡à¤¸ का गं पà¥à¤°à¤œà¥à¤žà¤¾à¤µà¤°à¥à¤§à¤¿à¤¨à¤¿ सà¥à¤¤à¥‹à¤¤à¥à¤° रोज? खà¥à¤¯à¤¾ खà¥à¤¯à¤¾ खू खू करत बसली आहे नà¥à¤¸à¤¤à¥€. जा बाबाना चहा नेऊन दे!” आईने सà¥à¤®à¥€à¤²à¤¾ कà¥à¤²à¥€à¤¨ बोलà¥à¤¡ केले होते. मला जबरदसà¥à¤¤ आनंद à¤à¤¾à¤²à¤¾ होता. पॉंनà¥à¤Ÿà¤¿à¤‚गला आउट केलà¥à¤¯à¤¾à¤µà¤° à¤à¤œà¥à¤œà¥€ जसा नाचला होता तसे नाचणà¥à¤¯à¤¾à¤šà¥€ मला अनिवार इचà¥à¤›à¤¾ होत होती, पण मी चिडलो असलà¥à¤¯à¤¾à¤¨à¥‡ असे वागणे पà¥à¤°à¤¸à¤‚गानà¥à¤°à¥‚प नवà¥à¤¹à¤¤à¥‡ मà¥à¤¹à¤£à¥‚न सरà¥à¤µ मोहानॠपरितà¥à¤¯à¤œà¥à¤¯ गंà¤à¥€à¤° चेहेरा करून तिथेच बसून रहिलो.
“सारखे हà¥à¤¯à¤¾à¤¤ काय आहे? तà¥à¤¯à¤¾à¤¤ काय आहे? सगळा मूरà¥à¤–पणा आहे. à¤à¤¾à¤•डकथा आहे असे मà¥à¤¹à¤£à¥‚ नये! लोकाना अनà¥à¤à¤µ आलेत मà¥à¤¹à¤£à¥‚न लोक करतात हे सगळे. तà¥à¤à¥‡ वय ते काय आहे? मोठे जà¥à¤¯à¤¾à¤µà¥‡à¤³à¥€ चार गोषà¥à¤Ÿà¥€ संगतात तà¥à¤¯à¤¾ à¤à¤•ावà¥à¤¯à¤¾!……………………..” आईची बडबड चालू होती. सà¥à¤®à¥€ बाबांशेजारी बसून माà¤à¥€ टिंगल करत होती हे नकà¥à¤•ी. मला बाहेरून खà¥à¤¦à¥ खà¥à¤¦à¥ हसणà¥à¤¯à¤¾à¤šà¤¾ आवाज येत होता. मधà¥à¤¨à¤š ते टाळà¥à¤¯à¤¾à¤¹à¥€ वजवत असावेत. à¤à¤•ूण हà¥à¤¯à¤¾ दà¥à¤µà¤‚दà¥à¤µà¤¾à¤¤ माà¤à¤¾ दारूण पराजय à¤à¤¾à¤²à¤¾ होता.
“बघू, वेळ मिळाला तर मà¥à¤¹à¤£à¥€à¤¨!” मी पराजयाचे सूतोवाच केले.
“हं. मà¥à¤¹à¤£à¥‚न तर बघ! मिळलिच à¤à¤–दी सà¥à¤‚दर बायको तर तà¥à¤à¤¾à¤š फायदा आहे!” आई मिषà¥à¤•िलपणे बोलली.
रातà¥à¤°à¥€ बसमधà¥à¤¯à¥‡ बसलà¥à¤¯à¤¾à¤µà¤° माà¤à¥à¤¯à¤¾ डोकà¥à¤¯à¤¾à¤¤ विचारांचे कहूर माजले होते. “ही जà¥à¤¨à¥€ लोकं कधी सà¥à¤§à¤¾à¤°à¤£à¤¾à¤°? आपण हà¥à¤¯à¤¾ à¤à¤¾à¤•ड कलà¥à¤ªà¤¨à¤¾à¤‚पासून कधी दूर जाणार? जग à¤à¤ªà¤¾à¤Ÿà¥à¤¯à¤¾à¤¨à¥‡ पà¥à¤¢à¥‡ चालले असताना जà¥à¤¨à¤¾à¤Ÿ रूढीना किती दिवस चिटकून रहाणार? मी हे सà¥à¤¤à¥à¤°à¥‹à¤¤à¥à¤° कधी मà¥à¤¹à¤£à¤£à¤¾à¤°? माà¤à¥‡ मितà¥à¤° माà¤à¥€ किती टिंगल करतील? माà¤à¥‡ लगà¥à¤¨ कधी होणार? मà¥à¤²à¤—ी कशी असेल?” तà¥à¤¯à¤¾ विचारांचà¥à¤¯à¤¾ गà¥à¤°à¤«à¤Ÿà¥à¤¯à¤¾à¤¤ मला à¤à¥‹à¤ª कधी लागली कळलेच नाही. आणि मला à¤à¤• सà¥à¤µà¤ªà¥à¤¨à¤š पडले. तà¥à¤¯à¤¾à¤¤ à¤à¤• सà¥à¤‚दर मà¥à¤²à¤—ी मà¤à¥à¤¯à¤¾à¤¸à¤®à¥‹à¤° उà¤à¥€ होती. ती अतीशय नजूक आणि गोरी गोरी पान होती. à¤à¤« टिवà¥à¤¹à¥€ वरचà¥à¤¯à¤¾ मॉडेलला लाजवेल असा सà¥à¤•à¥à¤®à¤¾à¤° बांधा, सोनेरी कांती, गोल देखणा चेहेरा, कोरीव आणि पà¥à¤°à¤®à¤¾à¤£à¤¬à¤¦à¥à¤§ à¤à¥à¤µà¤¯à¤¾, कà¥à¤£à¤¾à¤šà¥à¤¯à¤¾à¤¹à¥€ काळजाचा ठाव घेतील असे काळेशार डोळे, गोबरे गोबरे गाल, सरळ नाक, लालचà¥à¤Ÿà¥à¤Ÿà¥à¤•à¥à¤• ओठ, आणि हे सगळे कमीच की काय मà¥à¤¹à¤£à¥‚न तिला हनà¥à¤µà¤Ÿà¥€ आणि डावà¥à¤¯à¤¾ गालाचà¥à¤¯à¤¾ बरोबà¥à¤¬à¤° मधà¥à¤¯à¥‡ à¤à¤• सà¥à¤‚दर तीळ होता. तिने पिवळà¥à¤¯à¤¾à¤¶à¤¾à¤° रंगाचा डà¥à¤°à¥‡à¤¸ घातला होता, लाल पिवळà¥à¤¯à¤¾ बांगडà¥à¤¯à¤¾ तिचà¥à¤¯à¤¾ नजूक मनगटावर किणकिण आवाज करत होतà¥à¤¯à¤¾. तिचे लांब रेशमी केस वारà¥â€à¤¯à¤¾à¤µà¤° हलकेच उडत होते. मà¤à¥à¤¯à¤¾à¤•डे पाहून ती मान दहा अंशाचà¥à¤¯à¤¾ कोनाता à¤à¥à¤•वून फार गोड हसली. तिचà¥à¤¯à¤¾ गालावर पडलेलà¥à¤¯à¤¾ खळà¥à¤¯à¤¾à¤¨à¥€ मà¤à¤¾ कलीजा खलà¥à¤²à¤¾à¤¸ केला. “तà¥à¤®à¥à¤¹à¤¾à¤²à¤¾ मंगळ आहे?” तिचà¥à¤¯à¤¾ आवाजात बासरीचे मधà¥à¤°à¥à¤¯ होते. मी कशीबशी होकारारà¥à¤¥à¥€ मान हलवली. “मला सà¥à¤¦à¥à¤§à¤¾” बांगडिशी नाजूक चाळा करत ती मà¥à¤¹à¤£à¤¾à¤²à¥€. मग लटकà¥à¤¯à¤¾ रागाने ओठाचे धनà¥à¤·à¥à¤¯à¤¬à¤¾à¤£ ताणत तिने तीर सोडला “जांà¤à¥‡à¤•र शासà¥à¤¤à¥à¤°à¥€à¤¨à¥€ दिलेले सà¥à¤¤à¥‹à¤¤à¥à¤° मà¥à¤¹à¤£à¤£à¤¾à¤° ना तà¥à¤®à¥à¤¹à¥€?” तो तीर मला अगदी हृदयात टोचला, इतका जोरात टोचला की मला खडबडून जाग आली.
मी आजही पाठपठण अशा à¤à¤¾à¤•ड कलà¥à¤ªà¤¨à¤¾à¤‚वर विशà¥à¤µà¤¾à¤¸ ठेवत नाही. सà¥à¤µà¤ªà¥à¤¨à¤¾à¤šà¤¾ अरà¥à¤¥ लावत बसणà¥à¤¯à¤¾à¤à¤µà¤¢à¤¾ मी मूरà¥à¤– नकà¥à¤•िच नाही. ते सà¥à¤¤à¥‹à¤¤à¥à¤° मातà¥à¤° मी रोज १०८ वेळा मà¥à¤¹à¤£à¤¤à¥‹. आईचे मन मोडू नये मà¥à¤¹à¤£à¥‚न. बसà¥à¤¸!!!
Number of View :2519Possibly Related Posts:
- Sare Ga Ma Pa Signers Apurva Gajjala Road Accident News Updates
- Videos of Marathi Serial Kunku Watch Past Episodes Of Kunku Youtube Video Online
- Friendship Day SMS In Hindi Marathi English | Friendship Day Scraps, Messages, Greeting, Ecards 123greetings.com
- Kartki Gaikwad Songs Video’s Navari Natali | Superb Performance Ghagar Ghevun | Kanda Mula Bhaji
- Mugdha Vaishampayan “Little Monitor†Songs Video’s Wiki Images | मà¥à¤—à¥à¤§à¤¾ वैशंपायन Little Champ of Marathi Idea SA RE GA MA PA